لاژکس

یک بار در روز و به ازاء هر 10 سانتی متر مربع از سوختگی، 5 گرم از کرم لاژکس را بکار برید.

سوختگی از معضلات مهم پزشکی است که میتواند با صدمات جبران ناپذیر جسمی و روحی و نهایتاً مرگ همراه باشد. به علت آسیبی که در اثر سوختگی به سد دفاعی بدن (پوست) در برابر عوامل خارجی وارد میشود؛ عفونت محل زخم از مهمترین معضلاتی است که مصدوم با آن مواجه می‌شود. درجه ‌بندی سوختگی بر اساس عمقی از بافت پوست است که دچار نکروز می‌شود. در سوختگی درجه I ضایعه محدود به لایه اپیدرم است. در سوختگی درجه II عمق سوختگی تا ناحیه درم گسترش یافته ولی بافت چربی زیرپوست درگیر نمی‌شود. سوختگی درجه II به دو نوع سطحی (Superficial) و عمقی (Deep) تقسیم می‌شود. مشخصه اصلی سوختگی درجه II سطحی، ایجاد تاول و تجمع مایع در سطح بین اپیدرم و درم می‌باشد که معمولاً چندین ساعت پس از سوختگی ایجاد میشود. در سوختگی عمقی درجه II، لایه‌های عمقی درم نیز دچار نکروز میشود که به دلیل از دست رفتن کامل لایه درم با اسکار شدید همراه است. در سوختگی درجه III عمق نکروز از لایه درم گذشته و وارد لایه چربی زیر پوست میشود. در سوختگی درجه IV عمق نکروز به بافتهای زیرپوست مانند عضلات و استخوانها نیز سرایت می‌کند. مراحل التیام شامل هموستاز، التهاب، پرولیفراسیون و شکل گیری مجدد است. در in vitro آلوئه موجب مهار ترومبوکسان( مهارکننده التیام زخم) میشود. (1) آنزیم های موجود در آلوئه بافت های آسیب دیده را متلاشی میکنند و این بافت ها با عمل فاگوستوز برداشته میشوند. (2) در in vitro یک جزء گلیکوپروتئینی از آلوئه پرولیفراسیون کراتینوسیتهای انسان و بیان (expression) گیرنده ها برای فاکتور رشد اپیدرمی(Epidermal Growth Factor) و فیبرونکتین را افزایش میدهد. بعداً مشخص شد که این گلیکوپروتئین در in vivo نیز با افزایش پرولیفراسیون سلولی، التیام زخم را افزایش میدهد.(3) در in vivo بتاسیتوسترول با تحریک آنژیوزنز و نئووسکولاراسیون التیام زخم را تسریع میکند.(4) همچنین آلوئه ورا در in vivoموجب پیشرفت التیام میشود و در سوختگی درجه II التهاب را کاهش میدهد.(5) در یک بررسی روی 72 بیمار مبتلا به سوختگی با ضخامت نسبی در مقایسه با گروه کنترول که از گاز وازلینه استفاده نمودند، ژل موضعی آلوئه ورا سرعت التیام را به طور قابل توجهی افزایش داد و متوسط زمان التیام در مورد گروه زل آلوئه 11.89 روز و در مورد گروه کنترول18.18 روز بود . بعد از 14 روز در گروه آلوئه ورا اپی تلیالیزاسیون کامل رخ داده بود.(6) در یک بررسی روی 18 بیمار سرپایی مبتلا به سوختگی درجهII متوسط تا عمیق با طیف درگیری 2 تا 12 درصد از سطح کل بدن؛ پماد آلوئه ورا در مورد محافظت در برابر کلونیزاسیون باکتریال و زمان التیام به اندازه سیلور سولفادیازین(SSD) موثر بود. متوسط زمان التیام با آلوئه ورا 13 روز و در مورد SSD 16.15 روز گزارش شد در in vitro آلوئه ورا در برابر طیف وسیعی از باکتریها از جمله پسودو موناس آئروژینوزا، استرپتوکوک پیوژن و استافیلوکوک آرئوس موثر بوده است. یافته های متعدد in vitro نشان داده اند که اسانس اسطوخدوس دارای اثرات آنتی باکتریال و ضدقارچ است. همچنین مشخص شده که اسانس اسطوخدوس تأثیر خوبی روی باکتریهای گرم منفی داشته و تا حدودی سوش‌های سودوموناس را پوشش می‌دهد. کاربرد موضعی اسانس اسطوخدوس دارای خواص قرمزکننده(rubefacient) است. و به نظر میرسد دارای اثرات ضد درد، ضد حساسیت و ضدالتهاب باشد. اسانس شمعدانی عطری ضد افسردگی و ضد عفونی کننده و یک قابض ارزشمند و یک هموستاتیک (متوقف کننده خونریزی) است و موجب پیشبرد التیام سریع می‌شود که آنرا برای درمان جراحات بسیار مفید می‌کند. علاوه بر این Ecoli، استافیلوکوک طلائی و پسودوموناس آئروژینوزا از سوش‌های مهمی هستند که ژرانیوم بر علیه آنها مؤثر است. در یک کارآزمایی بالینی دو سو بیخبر تصادفی؛ 111 بیمار مبتلا به سوختگی درجه II سطحی طی مدت 2 هفته روزی 1 بار از کرم سوختگی لاژکس یا کرم سیلور سولفادیازین(SSD) 1% استفاده کردند. در هر بیمار پس از دبریدمان دقیق و تمیز کردن زخم ناشی از سوختگی با محلول ضدمیکروبی مناسب (کلرهگزیدین 0.25 درصد) ؛ با استفاده از اسپاچولای استریل حدود 5 گرم کرم به ازای هر 10 سانتی‌متر مربع از مساحت سوختگی روی زخم مالیده شد. سپس زخم با گاز استریل پوشانده و بانداژ گردید. درمان روزانه یکبار تا بهبود کامل زخم ادامه پیدا کرد. بیماران قبل از شروع درمان، 24 ساعت اول، 48 ساعت اول، هفته اول و دو هفته پس از درمان از نظر درد یا سوزش و خارش مورد ارزیابی قرار گرفتند. بر اساس نتایج این بررسی؛ تأثیر کرم سوختگی لاژکس در کاهش درد یا سوزش در طول زمانهای مختلف بررسی شده بطور معنی‌داری بیشتر از SSD بود. از نظر تأثیر روی خارش تفاوت معنی‌داری در دو گروه مشاهده نشد. از بین افراد مورد مطالعه تنها یک نفر (0.9%) در گروه لاژکس عفونت داشت که با ادامه درمان بهبود یافته بود. میزان خشکی ناحیه زخم در روز دوم پس از درمان در گروه لاژکس به طور معنی‌داری کمتر از گروه SSD بود. میزان بهبودی کامل در دو گروه پس از 7 روز 90.9% و پس از 14 روز به 100% رسید و تفاوت معنی دار آماری بین دو گروه مشاهده نشد. محققین نتیجه گرفتند با توجه به عارضه SSD در مهار نسبی اپیتلیزاسیون و بجای گذاشتن لکه‌های سیاه در ناحیه زخم، داروی لاژکس می‌تواند ضمن کاهش شدت درد و خشکی در ناحیه سوختگی، در پیشگیری از ایجاد عفونت نیز جایگزین خوبی برای سیلور سولفادیازین باشد.