تب خونریزی دهنده کریمه کنگو چیست؟

مدتیست شایعه آلودگی تنی چند از هموطنانمان در داخل کشور به تب کنگو چهره واقعیت به خود گرفته. لذا بهتر است بجای ترس، ابتدا در مورد این بیماری بیشتر بدانیم . تب خونریزی‌ دهنده کریمه کنگو یا Crimean Congo Haemorrhagic Fever که اختصارا CCHF نیز نامیده می شود یک بیماری حاد تب‌ دار و خونریزی دهنده است که از طریق گزش کنه یا تماس با خون، ترشحات یا لاشه دام و انسان آلوده منتقل می‌شود. بیماری برای اولین بار در سال 1944 در کریمه اوکراین شناسایی و معرفی گردید و نام تب خونریزی دهنده برای آن اعلام گردید. در سال 1969 نیز معلوم شد پاتوژن ایجاد کننده تب خونریزی دهنده کریمه مشابه همان بیماری است که در سال 1956 در کنگو مشاهده گردیده است از این رو ارتباط این دو مکان و بیماری باعث ایجاد اسم ترکیبی تب خونریزی دهنده کریمه کنگو شد. CCHFF در انسان بیماری شدیدی همراه با مرگ و میر حدود 30% ایجاد می‌کند و شیوع بیمارستانی آن نیز بسیار بالا می‌باشد. 

عامل بیماری CCHFF ویروسی از گروه آربوویروس می‌باشد و شایع‌ترین ناقل‌ آن کنه‌ای به نام هیالوما می‌باشد. گاو، گوسفند، بز و خرگوش نیز به عنوان مخزن زندگی این کنه می‌باشند. این ویروس از طریق تماس مستقیم با خون یا ترشحات بیمار، لاشه حیوان آلوده (انتقال به قصاب ها و سلاخ ها) سبب ایجاد همه‌گیری‌های ناگهانی می‌گردد. این بیماری بیشتر در مناطق صحرایی آفریقا، اروپای شرقی، خاور میانه عراق، هند، افغانستان، پاکستان، ایران و غرب چین مشاهده می‌گردد. شیوع بالایی از بیماری در بین پرسنل نظامی کارکنان بیمارستان ها، کشاورزان و اشخاصی که با دام سروکار دارند مشاهده می‌گردد. بیماری در فصول گرم سال از اواخر فروردین تا اواخر شهریور (زمان رشد و تکثیر کنه‌ها) شیوع پیدا می‌کند. مواردی در بین اعضای خانواده بیمار و پرسنل پزشکی بعد از آلودگی با خون یا ترشحات بیمار رخ داده ‌است. جالب است بدانید که پرندگان غیر از شترمرغ به بیماری مقاومند اما می‌توانند با پخش کنه‌های آلوده باعث اپیدمی گردند. بیماری در حیوانات بدون علامت می‌باشد. 

مهم‌ترین راه آلودگی این ویروس خونخواری کنه هیالومای نا بالغ از مهره‌داران کوچک می‌باشد. عفونت در انسان پس از گزش کنه آلوده یا له کردن آن روی پوست نیز ایجاد می‌شود. بیماری در حیوانات اهلی هیچ گونه علائم مشخصی ندارد و خطر انتقال بیماری در انسان در طی ذبح حیوان آلوده و یا یک دوره کوتاه پس از ذبح حیوان آلوده به دنبال تماس با پوست یا لاشه حیوان وجود دارد. همچنین تماس با خون و بافت بیماران بخصوص در مرحله خونریزی یا انجام هرگونه اعمالی که منجر به تماس انسان با خون، بزاق، ادرار، مدفوع و استفراغ آنها گردد باعث انتقال بیماری می‌شود. بیمار در طی مدتی که در بیمارستان بستری است به شدت برای دیگران آلوده‌کننده است، عفونت‌های بیمارستانی بعد از آلودگی با خون و یا ترشحات بیماران بسیار شایع می‌باشند.

راه های انتقال بیماری:
1- تماس با دام آلوده
2- گزش کنه آلوده
3- مصرف گوشت های آلوده حاصل از ذبح دام غیر مجاز علائم بیماری: 
تب– سردرد– درد عضلانی– استفراغ– بی حالی– خونریزی– مرگ (در صورت تاخیر در مراجعه به پزشک)

برای مطالعه بیشتر بخوانید: درباره تب مالت بیشتر بدانید

راه های پیشگیری: 
- نگهداری گوشت و احشای دام، حداقل به مدت 24 ساعت در سرد خانه یا یخچال پس از ذبح 
- پرهیز از مصرف جگر و گوشت دام به صورت خام یا نیم پز (یکی از مهم ترین علل مرگ و میر)
- خرید دام سالم از مکان هایی که مورد تایید دامپزشکی است (برای ذبح و ...) 
- ذبح دام در کشتارگاه ها و پرهیز از کشتاد دام در منازل یا امکان عمومی 
- عدم جداسازی کنه با دست از سطح بدن دام یا انسان (روغن و وازلین به سطح پشتی کنه مالیده شود تا تنفس قطع گردد و کم کم پوست را رها کند.)