انواع تستسترون و تفاوت‌های آن

آنچه در این مقاله میخوانید؛

• تستوسترون پروپیونات

• تستسترون انانتات

• تستوسترون سایپونات

• تستسترون سپیونات

• تستوسترون 250 سوستانون

• تفاوت تستوسترون ۲۵۰

• تستوسترون اومنادرن

• عوارض جانبی مصرف تستسترون

تستسترون از نوع هورمون‌های آندروژنیک است. این هورمون اصلی‌ترین هورمون آندروژنیک بوده و نقش بسزایی را در تشکیل پروستات، بیضه، بافت عضلانی، تراکم استخوانی دارد. علاوه بر آن، تستسترون بطورکلی برای سلامت عمومی لازم و ضروری است.

سطوح پایین تستسترون نه تنها می تواند برکاهش قدرت عضله و بافت استخوانی اثر بگذارد، بلکه می تواند اثر منفی بر تمرکز نیز داشته باشد.

تستوسترون به شدت آنابولیک است و خواص آندروژنیک دارد. تستسترون مانند همه هورمون‌های استروئیدی، از کلسترول مشتق شده و با ساخت LH و FSH، تنظیم می‌شود. 

برای تنظیم میزان تستسترون، نیاز است که هورمون های LH و FSH آزاد شوند و جهت آزاد شدن آن لازم است که غده هیپوفیز تحریک شود. با تحریک آن و آزاد شدن LH و FSH، تحریک تستسترونی فعال شده و در نتیجه تستسترون تولید می شود.

تستوسترون در انواع مختلفی تولید می‌شود؛

• فرم تزریقی
• ژل‌های جذب پوستی
• نوع خوراکی (قرص و کپسول ژله ای).

تستوسترون تزریقی بیشترین اثرگذاری را دارد، اما در یک برنامه هورمون تراپی انواع تستسترون می‌تواند کارایی داشته باشد.

جهت افزایش عملکرد به خصوص در ورزشکاران، فرم تزریقی ثابت کرده است که تاثیرگذارتر است. علاوه بر روش تزریق، استر (Esther) موجود در ترکیبات، بیشترین تفاوت را بین آنها ایجاد می کند و این مهم ترین مسئله در انتخاب تستوسترون است.

از بین تستسترون‌ها ، 6 نوع آن ها از اهمیت بالاتری برخوردارند:

• TESTOSTERONE-PROPIONATE 
• TESTOSTERONE ENANTHATE 
• TESTOSTERONE CYPIONATE 
• TESTOSTERONE SUSPENSION 
• SUSTANON-250
• OMNADREN

در ادامه به برسی تفاوت‌های آنها میپردازیم.

تستوسترون پروپیونات

تستسترون پروپیونات (Testosterone Propionate)، یکی از پرطرفدار ترین استروئیدهای تزریقی در دنیا است.

این نوع تستسترون، به دلیل اثرگذاری  سریع و کوتاه بودن استر(Esther) آن، به استر پروپیونات معروف است.

نتایج و اثرات ایجاد شده با این تستسترون با بقیه تستسترون ها تفاوت چندانی نداشته و تنها تفاوت آن در نیمه عمر آن است. نیمه عمر آن حداکثر 48 ساعت است. بخاطر نیمه عمر کوتاه آن نیاز است که تزریق آن در فاصله های زمانی کوتاه صورت گیرد.

بهترین زمان تزریق تستوسترون پروپیونات در بسیاری از ورزشکاران، به صورت یک روز درمیان جهت حفظ سطوح خونی پایدار است.

طبق گزارشات و بررسی های صورت گرفته، تستسترون پروپیونات، نسبت به سایر تستسترون‌ها قوی‌تر است. یکی از مزایای دیگر آن که توسط بسیاری از مصرف کنندگان تستسترون پروپیونات گزارش شده است، در مورد میزان احتباس آب است. همه ی تستسترون‌ها، توانایی احتباس آب را دارند با این تفاوت که این میزان در تستسترون پروپیونات بسیار کمتر است.

تستسترون انانتات

تستسترون انانتات (Testosterone enanthate)، نوعی تستسترون خالص است که به دلیل داشتن استر بلند خود خاصیت طولانی مدت داشته و از محبوبیت بالایی برخوردار است. مانند نوع پروپیونات، یکی از هورمون‌های پرمصرف در بین ورزشکاران حرفه‌ای جهان است.

از نظر خصوصیات عملکردی، نتایج بدست آمده با تستسترون پروپیونات با احتساب برابری در دوز، مشابه خصوصیات تستسترون انانتات است.

تستسترون انانتات معروف به Test-E با استر طولانی خود، دارای نیمه عمر حداکثر 10 روزه است. با توجه به نیمه عمر طولانی آن، نیازی به تزریق های مکرر نیست.

بیشتر بخوانید: 8 روش طبیعی جهت افزایش سطح تستسترون بدن

بهترین زمان تزریق تستسترون انانتات در بدنسازی

برای یک ورزشکار انجام 2 تزریق در هفته، بهترین فرم تجویز است.با وجود اینکه این پروتکل بسیار موثر است، بسیاری از بدن‌سازان حرفه‌ای تزریق به صورت یک روز در میان آن را ترجیح می‌دهند.

با وجود نیمه عمر طولانی دارو و ماهیت آن، بسیاری از ورزشکاران سطح خونی پایدارتری را با این پروتکل گزارش کرده و به طور کلی حس بهتری را با حفظ سطوح تستسترون در بالاترین نقطه خود، دارند.
برندهای مختلفی وجود دارد که شما می توانید از بین آنها انتخاب نمایید. البته یک برند که به صورت جهانی پذیرفته شده و بسیار پرطرفدار است، TESTOVIRON DEPOT است.

تستوسترون سایپونات

با وجود تشابه آن به تستسترون انانتات، تستسترون سیپیونات یک تستسترون با استر بلند با خاصیت طولانی مدت است به همین دلیل این نوع از تستسترون از محبوبیت بالایی برخوردار است. تقریبا تمامی مطالب مطرح شده برای تستسترون انانتات، برای تستسترون سیپیونات نیز صدق می‌کند با یک تفاوت کوچک؛

با وجود ساختار یکسان آن با استر انانتات، Test-C یا همان Cyp معمولا نیمه عمری حداکثر 12 روز دارد.

تستسترون سپیونات

تستسترون سیپیونات (Testosterone Suspension) و انانتات تقریبا خصوصیات یکسان داشته و تستسترون پروپیونات با وجود داشتن استر کوتاه ، تفاوت چندانی با آنها ندارد.

تستسترون سوسپانسیون نیز نوعی از تستسترون بوده البته با تفاوت های بیشتر. برخلاف انواع دیگر، این نوع تستسترون فاقد استر متصل شده به آن است. به همین دلیل میزان جذب این تستسترون تقریبا 100% بوده در حالی که میزان جذب تستسترون های دیگر حدود 75% است.

ورزشکاران این استرویئد را حداقل 1 بار در روز و حتی گاهی تا 2 بار در روز تزریق می کنند.

 با اینکه تقریبا تمامی سوسپانسیون ها روغنی می باشند، تستسترون سوسپانسیون در آب قابل انحلال است. این مزیت سبب شده که یک تستسترون قوی تر و سریع اثر تر باشد. یادآوری شود که به علت پایه آبی آن، تزریق آن معمولا درد شدیدی ایجاد می‌کند. به طوری که بسیاری از ورزشکاران نمی توانند درد آن را تحمل کنند.

تستوسترون 250 سوستانون

سوستانون خود یک تستسرون مستقل نبوده بلکه ترکیبی از 4 تستسترون متفاوت است. مانند بقیه ی تستسرون‌ها، 4 ترکیب سازنده آن همگی تستسترون هستند. تستسترون‌های به کار رفته به علت استر های مختلف متصل شده به آنها، سرعت آزادسازی تستسترون را برای مدت زمان طولانی ایجاد می کند.

Sustanon-250 تشکیل شده از:

• Testosterone-propionate 30mg
• Testosterone-Decanoate 100mg
• Testosterone-isocaproate 60 mg
• Testosterone-phenylpropionate 60 mg

تفاوت تستوسترون ۲۵۰

هدف اصلی از تشکیل sustanon-250 توسط کارخانه Organon ساختن فرم تستسترونی برای هورمون تراپی بود که هر چند هفته یک بار تزریق می شد و با موفقیت نیز روبرو شد.

برای یک ورزشکار جهت افزایش عملکرد ورزشی، سوستانون انتخاب خوبی بوده البته نه با 1 الی 2 تزریق در ماه بلکه نیاز است در فاصله ی زمانی کوتاه‌تر تزریق‌ها انجام گیرد.

این مخلوط حاوی 2 تستسترون با استر کوتاه و سریع اثر (پروپیونات و فنیل پروپیونات)، یک تستسترون با استر طولانی تر ایزوکاپروات و نیز استر طولانی اثر و بلند دکانوات است.

جهت پایداری سطح تستسترون ها، بسیاری از ورزشکاران Sustanon-250 را حداقل 3 روز یک بار و در موارد خاص یک روز درمیان تزریق می کنند.

تستوسترون اومنادرن

هر آنچه در مورد Sustanon گفته شد، در مورد Omnadren نیز صدق می‌کند. تنها تفاوت آنها در آخرین استر به کار رفته در ترکیب 4 گانه است. در حالی که طولانی‌ترین استر در سوستانون، فرم دکانوئات است، آخرین استر Omnadren نوع کاپروات با دوز 100 میلی گرم است.

عوارض جانبی مصرف تستسترون

یادآور شود که ترکیبات تستسرونی نیز مانند استروئیدهای دیگر می‌توانند عوارض جانبی از خود نشان دهند. برخی از عوارض جانبی شامل:

• آکنه
• احتباس آب
• ژنیکوماستی
• فشار خون بالا
• آتروفی بیضه‌ها
• عوارض جانبی کلسترولی

از بین این عوارض، آتروفی بیضه‌ها از بقیه موارد شایع‌تر است. یعنی در مردان با مصرف تستسترون سنتتیک، اندازه ی بیضه ها کوچک تر می شود که بعد از قطع مصرف آن به حالت اول خود برمی‌گردد.

توضیح بسیار واضحی برای این مسئله وجود دارد: تستسترون طبیعی در بیضه ها تولید می‌شود، زمانی که تستسترون خارجی به بدن وارد می شود، بیضه ها دیگر نیازی به ساخت تستسترون را نداشته و لذا کوچکتر می‌شوند.

زمانی که مصرف تستسترون خارجی به اتمام می رسد، ساخت تستسترون طبیعی توسط بیضه‌ها دوباره شروع شده و به حالت اول خود باز می گردند.

محصولات حاوی تستسترون طبیعی

مکمل‌هایی وجود دارد که حاوی ترکیبات گیاهی بوده و حاوی پیش ساز تستسترون هستند اما عوارض تستسرون‌های تزریقی را ندارند. مصرف این مکمل‌ها مانند قرص دی اچ آ و کپسول ماسل هرب سبب افزایش تستوسترون در بدن میشود.

سخن پایانی

برای فردی که هورمون تراپی می‌شود، دوز مورد نظر توسط پزشک متخصص تعیین می‌گردد. در ورزشکاران مطمئنا این دوز، در مقادیر بالاتر استفاده می‌شود.

250 میلی گرم تستسترون در هفته می‌تواند اثرات چشمگیری داشته باشد ولی در بسیاری از موارد تزریق 500 میلی گرم در هفته استاندارد تعیین شده برای یک نتیجه طلایی است. البته مشاهده شده که حتی در ورزشکاران حرفه ای نیز از 1000 تا 1500 میلی گرم در هفته مصرف شده که مطمئنا عوارض جانبی با افزایش دوز تجویزی بالاتر خواهد رفت.

برای ورزشکاران آماتور توصیه می شود که هرگز از بیشتر از 500 میلی گرم در هفته تجاوز نکنند. یک دوره حداقل 8 هفته و برای حداکثر اثربخشی تا 12 هفته قابل تزریق است. در ورزشکاران حرفه‌ای نیز این دوره بین 12 تا 16 هفته زمان می‌برد.

.