چگونه یک بیمار ژژنوستومی را تغذیه کنیم؟

گاهی افراد به علل مختلفی از جمله سرطان های مری، معده و روده، سکته، بیماری ها یا جراحت هایی که در آن ها افراد نمی توانند غذا ها را ببلعند، بیماری های شدیدی که بدن را در شرایط استرس شدید قرار می دهند که فرد نمی تواند انرژی مود نیاز خود را دریافت کند، مشکلات عصبی حرکتی که فرد را در غذا خوردن دچار مشکل می کند. در این مواقع به ناچار پزشکان دستور تعبیه لوله ژژنوستومی را می دهند. تغذیه از این طریق نکات مهمی دارد که باید توسط بیماران و همراهانشان رعایت شود تا روند درمان بیمار سریعتر پیش برود. 

بهترین روش تغذیه از طریق ژژنوستومی به صورت قطره ای مداوم است که توسط دستگاه صورت می گیرد. اما از آنجایی که این دستگاه ها هزینه زیادی دارند معمولا تغذیه بیماران توسط همراهانشان از طریق سرنگ انجام می شود. به این صورت که محلول غذایی توسط همراه آماده شده و در طی چند وعده غذایی به بیمار داده می شود.

نکاتی که باید در تغذیه ژژنوستومی رعایت کنید: 
• تمیز کردن پوست اطراف لوله ژژنوستومی. اطراف این لوله نباید هیچگونه آلودگی و رطوبت وجود داشته باشد. و باید کاملا تمیز شود.
• قبل از تغذیه بیمار دست های خود را خوب با آب و صابون بشویید.
• مطمئن شوید که لوله سرجایش قرار دارد.
• محلول غذایی آماده شده باید به آرامی و به صورت قطره ای وارد لوله شود. اگر سریعا و با حجم زیاد محلول را وارد لوله کنید باعث ایجاد درد های شکمی، اسهال و سندروم دامپینگ در بیمار می شود.
• بر طبق مطالعات انجام شده بزرگسالان تا حجم 120 میلی لیتر در ساعت محلول را می توانند تحمل کنند.
• مشکلاتی در اثر تغذیه با لوله ممکن است ایجاد شود که همراهان بیمار باید به آن توجه داشته باشند.

این مشکلات عبارتند از:
سندروم ریفیدینگ: در صورتی که بیمار مدت زیادی باشد که چیزی نخورده باشد یا به مدت پنج روز یا بیشتر است که کمتر از 200 کیلوکالری در روز غذا دریافت کرده، اگر به صورت ناگهانی تغذیه بیمار شروع شود ممکن است باعث به وجود آمدن سندروم ریفیدینگ شده و جان بیمار را به خطر بیاندازد. بهتر است تغذیه بیمار با 500 کیلوکالری در روز شروع شده و به مرور زیر نظر متخصص یا کارشناس تغذیه افزایش یابد. به این نکته باید توجه داشت که بهتر است تغذیه در روز های اول با محلول های پرپروتئین آغاز شود سپس هر روز بر طبق تحمل بیار حدودا 250 میلی لیتر به حجم محلول مصرفی اضافه شود. 
عفونت محیط اطراف لوله: همراهان بیمار باید روزی چند بار اطراف لوله را تمیز کرده و مانع از ایجاد آلودگی و عفونت در اطراف لوله شوند.
اسهال: اگر اسمولاریته محلول وارد شده به لوله بالا باشد یا محلول به صورت ناگهانی وارد لوله شود می تواند باعث ایجاد اسهال شود.
دررفتگی لوله: در صورت دررفتن لوله باید جهت تعبیه مجدد آن به پزشک مراجعه کرد.
انسداد لوله: اگر لوله به درستی شسته نشود ممکن است گرفتگی در آن ایجاد شود.
در بعضی افراد به علت مشکلاتی از قبیل روده ایسکمیک (که باعث کاهش خون رسانی به روده می شود) و بیماری های شدید روده مثل کرون نمی توان تغذیه با لوله انجام داد.

برای مطالعه بیشتر: تاثیر مکمل ها در بهبود نوروپاتی دیابتی

علل تغذیه روده ای در نوزادان نارس:
• عدم افزایش وزن یا الگوی افزایش وزن نا منظم.
• عدم وجود یا ضعیف بودن توانایی مکیدن.
• نقص شکمی یا دستگاه گوارش.
• دیسترس تنفسی.
• مشکلات عدم تعادل یا حذف الکترولیت ها.

مشکلاتی که در نوزادان ممکن است ایجاد شود عبارتند از:
• ضربان قلب آهسته
• تنفس آهسته یا مشکل
• تهوع
• سرفه
• ایجاد لکه های آبی اطراف دهان

در تغذیه روده ای با توجه به اینکه غذا جویده نمی شود و از معده عبور نمی کند تا تحت تاثیر آنزیم های هضم کننده قرار گیرد، بهتر است از محلول ها و پودر های المنتال استفاده کرد. زیرا این محصولات دارای ترکیبات تجزیه شده است و سلول های بدن به راحتی می توانند از مواد مغذی استفاده کنند.
محصولاتی که می توان در ژژنوستومی از آنها استفاده کرد: